Lis polarny-gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, występujący na obszarach na północ od kręgu polarnego.

Lisy te można spotkać zarówno nad morzem, w dolinach, jak i wysoko na grzbietach górskich. Są to zwierzęta terytorialne. Najczęściej występuje w ubarwieniu letnim brązowo-szarym, a zimą śnieżnobiałym lub stalowoniebieskim, choć spotyka się też lisy czarne przez cały rok. Żywi się ptakami (szczególnie ich pisklętami), małymi ssakami (np. lemingami), jajami, rybami i padliną. Przez zimę do wiosny często podążają za niedźwiedziami polarnymi, podobnie jak szakale za lwami, licząc na pozostałości z ich zdobyczy. Nory lęgowe kopie w ziemi, na zboczach, pomiędzy kamieniami. Ciąża trwa 49-57 dni. W maju lub czerwcu samica rodzi 2-8, maksymalnie 12 szczeniąt, ważących 40-80 g. Śmiertelność młodych jest duża i dochodzi do 50%, praktycznie lisica odchowuje 3-4 szczenięta. Szczenięta zaczynają widzieć po 14 dniach,[8] matka natomiast żywi je mlekiem przez 8-10 tygodni.

Lisy polarne mają na ogół spokojniejsze usposobienie i są bardziej łagodne od lisów pospolitych

    długość ciała (z ogonem): 80-95 cm

    długość ogona: 28-40 cm

    wysokość: 25-30 cm

    masa: samica 2,5-8 kg, samiec nieco cięższy

    ciąża: 50-55 dni

    liczba młodych w miocie 1-12 szczeniąt

    długość życia: 12–14 lat